Handen schudden, conventie of respect?

Ik had vrij snel achter elkaar twee volstrekt verschillende ervaringen met handen schudden en geloof.  

Ik liep samen met mijn vriend te wandelen toen wij een Syriër tegenkwamen die hij kende. De vriend stelde mij en zijn Syrische vriend aan elkaar voor, maar in plaats van mijn hand te schudden,

boog de Syriër met een vriendelijke glimlach en zijn hand op zijn hart.

Het was een mooie ontmoeting die mij met een prettig gevoel achterliet.

Niet lang daarna ontmoette ik een nieuwe leerling, maar toen ik mijn hand uitstak

kreeg ik de volgende reactie:
Een bozige weigering om mijn uitgestoken hand aan te nemen

Hij mompelde iets in de trant van gelovige moslim en vrouwen geen hand schudden.

Vernederd

Ik voelde me vernederd, maar waardoor wist ik niet onmiddellijk. Toen de Syriër had “geweigerd” mijn hand te schudden, had ik de ontmoeting per slot van rekening als heel mooi ervaren.

Provocatie?

Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik denk dat het vooral de provocerende, bozige manier was waarop mijn hand werd geweigerd werd, die de ontmoeting tot een onaangename ervaring maakte. Had de leerling dezelfde sociale vaardigheden gehad als de Syrische statushouder, en in plaats van mij botweg te weigeren, een respectvolle buiging gemaakt, dan was de ervaring heel positief geweest.

Goed voornemen

Tegelijk realiseer ik me ook dat de jongen zich waarschijnlijk heel ongemakkelijk voelt als een vrouw hem een hand toesteekt. De volgende keer ga ik dat eens met die jongen bespreken. En ik neem me voor niet altijd maar automatisch mijn hand uit te steken, maar eerst te kijken hoe de ander regeert. Steek ik mijn hand niet uit dan voel ik me ook minder snel afgewezen en de ander voelt zich wellicht minder ongemakkelijk.

S-Force

Zelfredzaamheid via huiswerkbegeleiding

Onlangs schreef Robbert Dijkgraaf in zijn column over een nieuwe elitevorming. Hadden we gedacht dat met de introductie van de meritocratie iedereen een redelijke kans zou krijgen, blijkt dat toch niet waar te zijn. Weinig kinderen kunnen zonder hulp van thuis goed door school komen. Hoogopgeleide ouders weten veel beter hoe ze hun kinderen moeten helpen (Dijkgraaf bekent eerlijk dat ook hij zijn kinderen heeft geholpen). Zoals Dijkgraaf het formuleert: het maakt nogal verschil of je startpunt dankzij je ouders dichtbij de top ligt of dat je helemaal onderaan moet beginnen aan een lange, steile klim.

Zelf geef ik al een jaar of tien gastlessen op de weekendschool en daar kom ik soms heel verdrietig vandaan. Stelt een kind vragen waaruit duidelijk blijkt dat hij op vwo-niveau kan denken, blijkt ie met moeite op vmbo-basis te zitten.

Daarom heb ik samen met Fonds Sahla project S-Force op gezet. We zijn drie proefprojecten gestart, waarvan één samen met Stichting Jeugdwerk in Den Haag. Ik ben Catharina Abels heel dankbaar dat ze ons in contact heeft gebracht met Stichting Jeugdwerk.

De uitgangspunten van Stichting Jeugdwerk zijn ontleend aan oud-Nederlandse gezegden, maar wat belangrijker is, ze worden door alle medewerkers uitgedragen en geleefd:


Voorkomen is beter dan genezen;

Jong geleerd is oud gedaan, maar wel samen met de ouders;


Geef liever een hengel dan een vis; het doel is zelfredzaamheid.


Vanaf september gaan hoogopgeleide vrijwilligers van S-Force samen met de professionals van Stichting Jeugdwerk huiswerkbegeleiding geven aan leerlingen uit groep, 5, 6, 7 en 8 op scholen in de Schilderswijk

Asscher stop met symboolpolitiek

Symboolpolitiek
PvdA bij monde van Lodewijk Asscher wil de vrijheid van onderwijs van scholen grondwettelijk inperken om zo ieder kind gelijke kansen op goed onderwijs te geven.
Pure symboolpolitiek die heel veel gaat kosten en niets gaat opleveren.
Onderzoek wijst keer op keer uit dat praktisch alle bijzondere scholen kinderen van ande e levensovertuiging accepteren. Op bijzondere scholen vind je dan ook nagenoeg hetzelfde percentage allochtone kinderen als op bijzondere scholen Uitzonderingen zijn op de vingers van een hand te tellen: een paar zeer orthodoxe scholen zowel van christelijke als van joodse en islamitische denominatie.
Waarom krijgen niet alle leerlingen een gelijke kans op goed onderwijs. Daar is een samenstel van factorem de veroorzaker van. Ten eerste we wonen gesegregeerd. Rijk bij rijk en arm bij arm. Kinderen gaan meestal naar de school in de buurt. Ten tweede “rijke, hooggeschoolde” ouders weten beter de weg en dis hebben de goede scholen en hun kinderen worden op tijd ingeschreven waardoor andere ouders, ook op openbare scholen, het nakijken hebben en mrt een wachtlijst worden geconfronteerd.
Is er wellicht op “rijke” scholen is er eerder geld om de vele administratieve taken bij onderwijzers weg te halen, waardoor ze meer tijd voor lesheven hebben? Asscher, luisyer eens maar je partijgenoot Tjeenk Willink en zet je in voor minder risico aversie, minder controle, minder meten en meer ruimte de ambachtsman die heus meestal weet wat hij doet, ook zonder dat jij er mee bemoeit