Ik had vrij snel achter elkaar twee volstrekt verschillende ervaringen met handen schudden en geloof.
Ik liep samen met mijn vriend te wandelen toen wij een Syriër tegenkwamen die hij kende. De vriend stelde mij en zijn Syrische vriend aan elkaar voor, maar in plaats van mijn hand te schudden,
Het was een mooie ontmoeting die mij met een prettig gevoel achterliet.
Niet lang daarna ontmoette ik een nieuwe leerling, maar toen ik mijn hand uitstak
Hij mompelde iets in de trant van gelovige moslim en vrouwen geen hand schudden.
Vernederd
Ik voelde me vernederd, maar waardoor wist ik niet onmiddellijk. Toen de Syriër had “geweigerd” mijn hand te schudden, had ik de ontmoeting per slot van rekening als heel mooi ervaren.
Provocatie?
Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik denk dat het vooral de provocerende, bozige manier was waarop mijn hand werd geweigerd werd, die de ontmoeting tot een onaangename ervaring maakte. Had de leerling dezelfde sociale vaardigheden gehad als de Syrische statushouder, en in plaats van mij botweg te weigeren, een respectvolle buiging gemaakt, dan was de ervaring heel positief geweest.
Goed voornemen
Tegelijk realiseer ik me ook dat de jongen zich waarschijnlijk heel ongemakkelijk voelt als een vrouw hem een hand toesteekt. De volgende keer ga ik dat eens met die jongen bespreken. En ik neem me voor niet altijd maar automatisch mijn hand uit te steken, maar eerst te kijken hoe de ander regeert. Steek ik mijn hand niet uit dan voel ik me ook minder snel afgewezen en de ander voelt zich wellicht minder ongemakkelijk.
