Hij wordt wakker met een blij gevoel van anticipatie. Zo een gevoel zoals hij vroeger had op zijn verjaardag. De blijde verwachting van wat de dag gaat brengen: het middelpunt zijn, met je beste vriendje op school langs alle klassen om de juffen en meesters te trakteren en natuurlijk de cadeaus. Wat was het vandaag? Hij is immers nog lang niet jarig.
En dan komt het allemaal terug. Jort was gisteravond langs gekomen en het was weer eens ouderwets gezellig en laat geworden. Hij had pas om half twaalf in zijn bed gelegen. Ze hadden gefilosofeerd over een alternatief slot voor de persconferentie. Weg met al die politieke correctheid. Eindelijk zou hij zeggen waar het op stond. Vooral die mensen die bij het minste geringste klagen dat het leven ondraaglijk wordt als je a. niet naar een festival kan of b. Je coronapas moet laten checken c. een mondkapje op moet of d. je moet laten vaccineren. Een weekje verblijven op een onderduikadres van 2 x 2 zoals in de Tweede Wereldoorlog zou je ze gunnen.
En toen had Jort ‘m ineens vol enthousiasme aangestoten:
“Ik heb een briljant plan. Kun je je Anna nog herinneren?” Natuurlijk kon hij zich Anna nog herinneren. Een heel gestructureerd meisje. Jort mocht één keer in de week, op donderdag langskomen. Vrijdagochtend om 08.30 uiterlijk moest hij weer vertrokken zijn. “In haar huis op het Rapenburg zat in die gigantische bibliotheek beneden een deur verscholen tussen de boeken. En dat deurtje leidde naar een heuse schuilkamer waar in de oorlog mensen ondergedoken hadden gezeten.” Op dat moment was Mark een tweede biertje gaan halen, hij was z’n vriend even helemaal kwijt. Jort volgde hem al ratelend naar de keuken. “Zie je het dan niet? Je roept de noodtoestand uit net als de vorige keer en dan kun je een paar weken ongestraft bij decreet regeren.”
“Dank voor je college staatsrecht over wat de noodtoestand mij aan rechten geeft, maar wat heeft dat met Anna en haar schuilkamer te maken?”
“Wat als je een decreet uitvaardigt dat de eerstvolgende die vergelijkingen trekt zoals met de Jodenvervolging in de de Tweede Wereldoorlog vriendelijk doch dringend wordt uitgenodigd tot het doen van een vergelijkend onderzoek. Het begint met drie dagen in de schuilkamer op het Rapenburg en als ze dan nog het verschil niet zien, is het de volgende keer meteen twee weken. Voelen ze gelijk aan den lijve wat exponentiële groei is.”
Ineens had ie door gehad waar Jort heen wilde en enthousiast had hij hem aangevuld.
“Vind je niet dat Thierry, Willem Engel en Raisa Blommestijn het wel verdienen om als eerste een bijdrage te leveren aan dit vergelijkend onderzoek? Ik zie het helemaal voor me: met z’n drieën in dat kamertje van 2 x2.”
Bij het afscheid had Jort hem peinzend aangekeken. “Wat als je het echt doet? Laten we eerlijk zijn, de VVD jort, eh ik bedoel keldert in de peilingen, het merk Mark Rutte lijkt zijn glans verloren te hebben en iedereen kan van verre zien aankomen dat kabinet Rutte IV geen lang leven beschoren is. Waarom niet het over een heel andere boog gegooid? Trump is er ver mee gekomen.